Logopeda
WAŻNIEJSZE ZALECENIA DOTYCZĄCE WCZESNEJ PROFILAKTYKI
1. Wypowiedzi osób z najbliższego otoczenia powinny być poprawne, do dziecka należy mówić powoli, wyraźnie. Należy unikać języka dziecinnego (spieszczania) w trakcie rozmowy z dzieckiem.
2. Dziecko powinno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. W przypadku, gdy takiej reakcji brak, można podejrzewać niedosłuch. Konieczna jest wtedy kontrola lekarska.
3. Nie gaś naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchaj uważnie wypowiedzi, zadawaj dodatkowe pytania, co przyczynia się do korzystnego rozwoju mowy.
4. Nie wolno poprawiać wymowy dziecka, żądać by kilkakrotnie powtarzało dane słowo, zawstydzać, karać za wadliwą wymowę. Hamuje to chęć do mówienia.
5. Wskazane jest częste opowiadanie dziecku bajek, czytanie, oglądanie wspólnie filmów i rozmawianie na ich temat.
6. Nie należy zaniedbywać chorób uszu, gdyż nieleczone mogą powodować niedosłuch.
7. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy ( np. wady zgryzu) konieczne jest zapewnienie opieki lekarza specjalisty, gdyż wady te są przyczyną zaburzeń mowy.
8. Nie należy wymagać zbyt wczesnego wymawiania poszczególny głosek. Dziecko nieprzygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do artykulacji zbyt trudnych dla niego głosek często zaczyna je zniekształcać, wymawiać nieprawidłowo. Tworzymy u dziecka w ten sposób błędne nawyki artykulacyjne, trudne do zlikwidowania. (np. nie oczekujmy od 3,4 latka aby wymawiał głoskę [r])
9. Jeśli dziecko osiągnęło już wiek, w którym powinno daną głoskę wymawiać, a nie robi tego, zasięgnijmy porady logopedy.